22.9.08

URCA 2008

DEIXA O TEU COMENTARIO,
EXPERIENCIA, VIVENCIA,
SENSACIÓN
PARTICIPA NESTA PÁXINA E TAMÉN NA WEB DE URCA
BICOS E APERTAS

2 comentarios:

Inma Touris Grande dijo...

Solo llevo tres años participando en URCA, y este me ha tocado ser de la organización, y he acabado cansada pero ENCANTADA, fue una autentica maravilla, los conciertos, el URCAFE, el ambiente...., pero me ha quedado un pequeño uff...., por tanta gente que conozco que la música tiene mucho peso en su vida y no parcicipado.

GRACIAS A TOD@S L@S QUE HABEIS PARTICIPADO, Y SOBRE TODO A LA GENTE QUE LLEVA AÑOS SACANDO ADELANTE ESTE ENCUENTRO.

GRACIAS
inma

Anónimo dijo...

¡Hola, Urcanian@s e demáis tripulación!
A verdade é que é difícil contar a experiencia do meu primeiro ano en Urca, pero se podo dicir algo é que volverei para o ano e por moito máis.
Foi o sábado á tarde cando nuns momentos de descanso encontreime con Bea e preguntoume que qué tal o urcafé e quedei pensando e sen contestar puxen cara de non saber que dicir. Pois, Bea, dígocho hoxe despois de vivir todo iso e o primeiro é felicitarte porque boa parte do traballo é túa, todo o organizado dende a acollida ata a despedida foi un éxito, e dígoo porque se notou no ambiente que a xente estaba moi leda de todo o que se compartiu e viviu alí; e segundo que a título persoal todo estivo moi ben, moi ben preparado e iso hai que agradecerllo a tódolos que tiveron que ver na organización de URCAo8 e que se implicou dende o comezo ata o final.
Pola miña parte quero agradecer a tódala xente que veu de fóra de Galiza e que participou e compartiu tantos momentos en tan pouco tempo, coma ós grupos de música que viñeron, ós cantautores, á xente que ensinou a súa obra, coma Quique...
Grazas a todos por este fin de semana e por tódolos ratos pasados, por tódala xente que foi, polos ratos en Urcafé coñecendo e escoitando os testimonios de cada un.
Saúdos a todos, encantada de coñecer á xente que coñecín e ós que non, un pracer compartir con vós este fin de semana.

Amarrade ben o barco que ten que zarpar moitos anos máis.

Bicos para ti, Bea.